Walka o medal

Tak opisałbym tan dzień dzisiejszy tylko wielkimi literami, po każdym zdaniu stawiając wykrzyknik. Ale za bardzo mi wszystko porozchodziło się w niedostępne zwoje mózgowe i nawet wykałaczką nie mogę wydłubać. Niemniej jednak tyle ile zanotowałem na gorąco, albo jeszcze trochę ciepło, napiszę, bo czuję, że jutro to już nic nie będę pamiętał. Szybki poranek. Zbiórka w Warsztacie, szybkie kompletowanie zawodników zgodne z listą startową i Wymarsz Weteranów z Belniańskiego Lasu ku Lasom w Tokarni.  Tam ustawione były listy startowe kolejnych zawodników a wyścig już trwał. Przypatrując się biegaczom, którzy lecieli jak wystrzeleni z procy, trochę przerazili mnie rywale. Uspokoił mnie Piotrek, mówiąc bym biegł dla siebie, nie bacząc na mijających zawodników. Tak też podszedłem do swojego startu. Swój marsz rozpocząłem w grupie 21, wydaje mi się że nie długo po przyjeździe na zgrupowanie. Profesjonalny starter z pistoletem, jak w zawodach wielkiej rangi ciekawie musiał wyglądać, gdy zawodnikami była taka masa ludzi z niepełnosprawnością. Gdy mijałem metę po pierwszym swoim okrążeniu, co niektórzy dobiegali do mety kończąc bieg. A przede mną jeszcze jedna runda... Cały czas dopingowani byliśmy przez przewodników, którzy biegali obok. Z każdej grupy wygrany dostawał większy medal, a reszta otrzymywała medal Wojewódzkie Biegi Przełajowe w Tokarni, podobny jak z Targów Reh-Med, tylko z ładniejszym wizerunkiem biegacza. Gdy dotarłem do mety aż sam sobie dziwiłem się, że tyle energii kosztowało mnie zajęcie przedostatniego miejsca... Wyczerpany jak maratończyk w normalnych warunkach wypiłbym kubek wody duszkiem. A ja napiłem się łyka i... dobrze, że nie wlałem w siebie na raz, jak mam w zwyczaju po zmęczeniu, bo pierwszy łyk stanął mi w gardle. Musiałem dosłownie 10 minut poczekać, by normalnie napić się wody. Wystartowałem tradycyjnie w ochraniaczach na łokcie. Inaczej nie ruszam się z domu. Dla mnie były dziś tylko stabilizatorem przeprostu, bo- o dziwo!-nie upadłem na zakręcie, mając na uwadze bieg dla siebie. Natomiast za ostro wszedł w wiraż Krzysiek Białek, niczym na motorze i odarł łokieć... Niedługo wszyscy z Belna zaczną chodzić w nałokietnikach.   

 

Write a comment

Comments: 0